Psychoterapia indywidualna i jej znaczenie w leczeniu alkoholizmu

Każde podejście do leczenia alkoholizmu ma na celu opanowanie pewnych aspektów uzależnienia i jego konsekwencji dla pacjenta, jego rodziny oraz społeczeństwa, w którym na co dzień obraca się osoba uzależniona.

Walka z alkoholizmem z pomocą specjalistów

Badania wykazały, że to właśnie uzyskanie i dopuszczenie do siebie pomocy przez osobę uzależnioną jest jednym z najważniejszych czynników w leczeniu uzależnienia od alkoholu. Uzależnienie jest złożoną, lecz uleczalną chorobą, która wpływa jednak na funkcjonowanie mózgu i zachowanie danej osoby.

Czas leczenia

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju i nasilenia problemów oraz indywidualnych potrzeb danej osoby. Badania pokazują, że większość pacjentów potrzebuje leczenia trwającego co najmniej miesiąc, aby znacznie ograniczyć lub zaprzestać nadużywania alkoholu, jednak najlepsze wyniki osiąga się bez wątpienia przy dłuższych okresach leczenia. Leczenie każdego pacjenta powinno być stale oceniane i, w razie potrzeby, modyfikowane w celu zapewnienia, że dotrzymuje ono kroku wszelkim zmianom w jego stanie zdrowia.

Z uwagi na indywidualizm procesu leczenia, może ono się zmieniać w trakcie trwania terapii i powinno ewoluować wraz ze stanem pacjenta. W przypadku wielu pacjentów najlepsze efekty przynosi podejście oparte na opiece ciągłej, ze zróżnicowaną intensywnością leczenia w zależności od zmieniających się potrzeb osoby uzależnionej.

Psychoterapia indywidualna – przebieg

Oprócz poradnictwa, leków, usług medycznych, terapii rodzinnej, porad socjalnych i prawnych, ważnym elementem wychodzenia z uzależnienia jest również psychoterapia indywidualna.  Proces psychoterapii przebiega w mniej lub bardziej przewidywalny sposób i składają się na niego trzy główne fazy: faza początkowa, faza rozwoju i faza zamknięcia. Każda z faz ma różne cele i podejścia i sposób przeprowadzenia pacjenta przez dany etap różni się również w zależności od podejścia danego specjalisty. 

Faza początkowa to faza konceptualizacji. Fazę tę można określić jako etap eksploracji i definiowania sytuacji pacjenta, która przekłada się na wskazówki kierujące do następnej fazy, gdzie współpraca jest kluczowa w procesie, ponieważ wzmacnia „przymierze terapeutyczne” zawarte pomiędzy terapeutą a pacjentem poprzez zapewnienie, że wykonywana praca opiera się na wspólnym zrozumieniu i porozumieniu co do celów i zadań.

Faza rozwoju to faza interwencji. Po określeniu sytuacji pacjenta, momentu zmiany i podstaw „przymierza terapeutycznego” kolejnym etapem jest wprowadzenie w życie metodologii, strategii i konkretnych działania w zależności od potrzeb i rozwoju pacjenta, biorąc pod uwagę, że w pierwszej kolejności uwaga będzie skupiona na używaniu substancji. Głównym założeniem tej fazy jest jednak to, że proces leczenia nie powinien ograniczać się do używania substancji; należy raczej zająć się problemami towarzyszącymi, wynikającymi z używania substancji, czyli uświadomić pacjenta co do elementów związanych z jego aktualnymi problemami (emocje, uczucia, zachowania, itp.), prowadząc go do zrozumienia ich znaczenia i motywując do podjęcia działań na rzecz powrotu do zdrowia.

Faza zamknięcia to ostatni etap psychoterapii, którego głównym założeniem jest pomoc pacjentowi w rozpoznaniu procesów i zmian, które zaszły w trakcie interwencji (stany emocjonalne, ponowna identyfikacja, odnalezienie na nowo swojej tożsamości), a także wzmocnienie działań podjętych w odniesieniu do wspólnie wyznaczonych celów i sporządzenie planu zapobiegania nawrotom choroby.

Główne cele psychoterapii

Celem ogólnym psychoterapii jest pomoc pacjentowi w wyjściu z uzależnienia. Jeśli chodzi o cele szczegółowe, są to:

• – wyeliminowanie lub ograniczenie używania substancji.
• – skrócenie przebiegu i ewolucji uzależnienia.
• – identyfikowanie i leczenie chorób związanych z nadużywaniem alkoholu.
• – poddanie ocenie i uleczenie wzorców relacji rodzinnych, które są związane z przyczyną i utrzymaniem zachowań uzależniających.
• – poprawienie jakości i dobrostanu fizycznego, psychicznego i społecznego osoby, która poddaje się psychoterapii oraz jej rodziny.
• – wspieranie reintegracji społecznej pacjenta.
• – poprawa funkcjonowania pacjenta w rodzinie, szkole i/lub pracy.
• – zapobieganie nawrotom, a tym samym wzrostowi ciężkości uzależnienia.
• – włączenie do leczenia nowych technik farmakologicznych i technik działania o udowodnionej skuteczności.

Psychoterapia pełni istotną rolę w leczeniu uzależnienia w Szczecinie oferowaną przez ośrodek Nowe Życie. Terapia indywidualna poprowadzona przez odpowiednich specjalistów pozwala pacjentowi na nowo odzyskać władzę i kontrolę nad swoim życiem, poszerza horyzonty, zwiększa życiowe oczekiwania, a, tym samym, wzmacnia potrzebę wytrwania w abstynencji.